Uilenveer

De roep, de uilenveer en wat daarna kwam

Soms is de magie zo dichtbij. Die avond eind juni om 23.00 uur maakten we nog een laatste ronde met de hond. Het was een zwoele avond, de hemel was donker en bezaaid met sterren. Al bij de eerste stap buiten de deur hoorde ik het, roepende uilen en niet een of twee, maar het leek wel een orkest van uilen.

Nooit eerder hoorde ik hen in het dorp, het was magisch, het bracht een enorme ruimtelijkheid teweeg. We liepen in het donker, er was verder niemand op straat.

Uilenveer

Onze ronde lang riepen ze, het leek wel overal om ons heen. Toen passeerden we een boerenhuis op een donker pad en daar in de grote boom ernaast zagen we er twee luidkeels roepend, grote uilskuikens. Een oudervogel kwam aangevlogen met een muis in de bek, toen deze ons echter waarnam, liet ze de muis vallen en vloog weer weg.
Snel liepen we door om verdere verstoring te voorkomen.

De daarop volgende avond maakten we dezelfde ronde, nu scheerden er twee uilen rakelings langs ons heen en opnieuw was er het roepen in de stille nacht.

De volgende dag vond ik een kleine uilenveer in mijn tuin en die nacht riepen de uilen voor het laatst tijdens de wandeling. De twee dagen daarop lag er steeds een grotere uilenveer op vrijwel dezelfde plek in de tuin. Een week gebeurde er niets.

Die woensdag bij het openen van de tuinpoort zat een uil vlak voor mij op de grond, steeg op en vloog weg. Donderdagochtend zat er een uil in de boom, vrijdagochtend zaten er twee uilen in de boom.

Iedere keer als ik de boom bij mijn achterdeur passeer zoeken mijn ogen de uilen, ze zitten doodstil en kijken je aan, in volle ernst en met een directe blik. Ze volgen iedere beweging die je maakt. Onder de boom verschijnen steeds meer uilenballen, inmiddels zitten er vijf uilen in de boom en in de boom daarnaast zitten er nu twee.

Het is een geschenk deze wonderlijke dieren zo dichtbij te beleven. Als je niet benoemd wat je ziet, is er nog meer en dat meer wat daar is, wat het dan ook is, ziet jou met een doordringendheid waarvan je ook weet dat het het donker van de nacht doorklieft. Stil en diep, ik laat me meenemen.

3 antwoorden
  1. zeholy
    zeholy zegt:

    Geweldig, wat een mooi verhaal! Ik voel hoe ik jaloers ben op deze ervaring. Uilen geven mij een gevoel van vertrouwen in de nacht.
    Enkele jaren geleden was er een ransuil in onze tuin. Toen ik in de schuur was hoorde ik hem roepen. Hij zat in de boom naast de schuur. Alsof hij gezien wilde worden.
    Elke dag begroeten we elkaar even. Altijd op dezelfde plek in de boom. Een wonderlijke ervaring. Aan de uilenballen kon ik zien dat hij voldoende eten had. Als hij wegvloog zag ik de gracieuze vlucht met een spanwijdte van bijna een meter. Alsof hij me wilde late n zien hoe mooi hij kan vliegen.
    Helaas, na ruim een week zag ik hem niet meer. Toen ik de grond onder de boom ging onderzoeken voor uilenballen zag ik tot mijn schrik allemaal veren. Een of ander roofdier heeft hem geplukt. Ik ben een week van slag geweest. Maar het gevoel van ons contact is mij uiteindelijk het meest bijgebleven.

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie