Offering
Op de provinciale weg reed voor mij een enorme melkwagen, op de achterkant stond 20.000 liter melk. Twintigduizend liter, twintigduizend liter, herhaalde ik voor mijzelf. Van hoeveel koeien zou dat zijn?
Waarschijnlijk de verzamelde gave van zo’n duizend koeien. Duizend koeien zomaar een getal, echter deze duizend zijn lieve warme wezens, zij geven hun liefdesmelk, dag in dag uit, het hele jaar rond en dat jaren aan een stuk. Voor mij reed een wagen met vloeibare liefde. Ik werd er een beetje duizelig van.
Offeren
Deze wezens geven en blijven geven op de voortdurende vraag, uiteindelijk geven ze hun leven voor onze voeding. Ze worden gevraagd te offeren en ze offeren. Stel je voor al die koeien en iedere koe een individu, iedere koe een moeder, een moeder van ons, een moeder van ons die haar melk gebruiken. Onbaatzuchtige moederliefde, met diep ontzag en met vele ethische vragen.…. bleef ik achter deze offering rijden.
Ja. Heel mooi. Zo is het.
Mooie mijmering Elisabeth!
Diepe buiging voor ‘gever en nemer’, zij zijn één, ook hier het begin van alle zuivere waarneming…
Liefs Lambertus