Ga direct in deze blog naar:

• Schone pijn
• Emotionele pijn
• Pijn doorvoelen
• Trauma en de herinnering in het lichaam
• Pijn dragen voor een ander
• Begrijpen van stress in het lichaam + ervaring Patou
• Bewust pijn dragen voor een ander

Lichamelijke pijn

Lichamelijke pijn is een reactie van het zenuwstelsel op een beschadiging of serieuze disbalans ergens in het lichaam. Pijn zegt wees voorzichtig, luister naar mij, geef mij aandacht. Omgaan met letterlijke pijn vraagt een vol aanwezig zijn en bereidheid om te voelen, zowel doorvoelen als gehoor geven aan wat nodig is.

Verzet je je tegen pijn, wordt de weerstand overheersend, dan ervaar je uiteindelijk isolement in plaats van verbinding.

Aanvankelijk kan pijn toenemen als je het aandacht geeft, het neemt als het ware de ruimte in die jij het biedt. Omdat het zich hierdoor gehoord voelt kan het na opgebloeid te zijn, vervolgens verzachten. De heling is ingezet.

De verzachting is jouw liefde die door de pijn stroomt en ook de liefde die haar omhult, bedding geeft. Zelfs als deze aanhoudt is het anders omdat er liefde is, de liefde is de verbinding met het grotere.

Wat is schone pijn?

Direct in de pijn zijn noem ik schone pijn, het zijn in ‘wat is’ zonder verhaal.

(verhaal gaat verder na foto)

Mijn ervaring, vrij van pijn

“We lopen met z’n drieën over het fietspad – mijn twee honden en ik – als ik achter mij een geluid hoor. Er komt zo te horen met grote snelheid een fietser aan en instinctief spring ik naar rechts in de berm.

Het volgende moment voel ik een harde klap in mijn rug en val op de grond. De fietser had hetzelfde besluit genomen, om mij te omzeilen op het pad nam ook hij de berm. Een halve meter verder lag hij met zijn fiets op de grond. We kwamen beiden tot zitten en zeiden niets. Alles was tot stilstand gekomen en we zaten roerloos in het hart van de stilte.

Er was geen gedachte, geen emotie, er was niets. Dan vrijwel gelijktijdig vragen we aan elkaar hoe het is. Heb je pijn, ben je oke, doet je fiets het nog?

Geen van ons beiden had iets beschadigd. We waren mee gerold in de val en ook de fiets was na een paar klappen tegen het verdraaide zadel en stuur weer berijdbaar. De man sprong op zijn fiets en reed weg. Ik riep mijn honden en liep door.

Na luttele minuten begint mijn lichaam hevig te trillen en komt er een luid huilen in mij vrij. Mijn lichaam neemt het instinctief van mij over door de pijn en schrik eruit te trillen en te huilen.

Het is fijn om het helemaal toe te laten. Een half uur later zit ik met de honden in de auto naar huis, vrij van pijn.”

Emotionele pijn

Bij verdriet, onveiligheid, verlies van een dierbare, het verloren gaan van een belangrijk contact, afwijzing, onrecht, misbruik, je niet gezien voelen, overvraagd of ondervraagd zijn, onbegrip, eenzaamheid en nog veel en veel meer treedt emotionele pijn op.

Mijn hart is in beweging gekomen, de disharmonie die ik ervaar uit zich in emotie.

Kan ik ook nu – in het moment – zonder mijzelf een verhaal te vertellen, de pure emotie toestaan, de woede bij het onrecht, het verdriet bij het verlies, de koude leegte van de eenzaamheid, de angst bij onveiligheid.

Welke emotie zich ook aandient, ik geef het de ruimte en ervaar haar als een energiegolf. Deze krijgt toestemming om door mij heen te stromen, ik voel haar opkomen. Hoe meer er komt, hoe meer ruimte ik bied. Bereid om het geheel te voelen, ook alle fysieke en energetische gewaarwordingen die dat met zich meebrengt.

Sommige emoties lijken zo groot als een vloedgolf, ik durf het toe te laten, mijn bewustzijn blijft aanwezig, dat wat opkomt zal weer gaan. Ik weet het is nodig, ik weet dat het tijdelijk is.

In het lichaam blijven

Het lukt mij alleen als ik bereid ben in het lichaam te blijven, mijn aanwezigheid is mijn veiligheid.

Als de emotie uiteindelijk is weggestroomd, kan er een diepe vrede of stilte in mij zijn. De omstandigheden zijn niet veranderd, ik ben zelf een nieuwe schone ruimte, ik verblijf in zijn.

Pijn doorvoelen

Ook hier is sprake van schone pijn in het moment: Ik ga de aanwezige emoties aan, in het moment mag het doorvoeld worden en oplossen.

(verhaal gaat verder na foto)

Mijn ervaring, pijn doorvoelen

“De retraite in Frankrijk was drie dagen bezig toen ik een bericht ontving dat een goede vriend van mij plotseling was overleden. Mijn hart werd zo enorm geraakt, dat ik haar alleen maar verder kon openen om de pijn te kunnen omvatten.

Er was diepe liefde samen met een diep verdriet. Omdat ik niet wilde dat de deelnemers zich met mij zouden bezighouden en mogelijk uit hun innerlijke reis gehaald werden door deze gebeurtenis, deelde ik het niet in woorden. 

De daarop volgende ochtend – vlak voor aanvang van het vroege ochtendprogramma – keek ik op mijn telefoon omdat daar de te gebruiken muziek opstond voor de qi gong oefeningen. Precies op dat moment kwam er een app binnen. Een andere goede vriend van mij was die nacht overleden.

Dit was veel, heel veel om mee te zijn. Mijn hart was zo open en zo stil, een niet te beschrijven energie stroomde door mij heen.

Ik gaf de qi gong en de daaropvolgende meditatie in een verhoogde staat van zijn, het werd door mij heen geleid. Nu kon ik niet kiezen om het niet te delen, dit was te groot wat mij overspoelde. Zoveel verdriet en ook nu gedragen door zoveel liefde.

In de pauze deelde ik dat binnen 24 uur tijd twee vrienden van mij waren overleden. De groep was geschrokken en liefdevol, of ik terug wilde naar huis. Ik hoefde of wilde niet naar huis, ik was al thuis in mijn geraakte hart.

Er was een groot onmiskenbaar besluit in mij de pijn volledig toe te laten in het moment, de gelijktijdigheid van al dat er was geheel toe te laten. Ik wist niet dat een hart zoveel aankon. Er was zoetheid, een zachte helende trilling ook letterlijk in mijn borstkas. De pijn kon stromen en mijn hart werd groter, de liefde groter, er was alleen nog nu.

De toegestane pijn werd hele diepe heling en ook oplossing van het kleine in het grote. En dit alles stroomde uit en was in verbinding met al het andere. Er was geen onderdeel van de retraite, geen verbinding waarin ik niet kon uitstromen, in een ongekend diepe liefde”

Trauma

Trauma is vastgezette pijn uit het verleden. In het moment dat de pijn zich voordeed was er geen mogelijkheid het te doorvoelen, doorleven en begrijpen. De pijn is opgeborgen in een diep verborgen plek in je psyche en vaak ook in blokkades in jouw lichaam.

Vanaf nu probeer je – uit gevoelens van onveiligheid – pijn die lijkt op deze oude pijn te vermijden. Dit beperkt je en maakt dat je slecht kan ontspannen, je bent onvrij. Opgesloten in een verhaal uit het verleden.

Soms doet zich, ondanks je vermijdingsgedrag, een trigger voor en kan je schrikken van de uitvergrote reactie die zich in jouw voordoet.

Oude pijn omzetten in schone pijn

Dit is het moment waarop je de oude pijn alsnog kan omzetten in schone pijn, door haar in het moment te doorvoelen. De uitvergrote reactie niet te willen stoppen maar juist alle ruimte te geven. Te ontdekken dat je aanwezig kan blijven, je bent niet meer het machteloze wezen van toen, je wordt niet weggevaagd, je bent bewustzijnsruimte die liefdevol toestaat dat je jezelf mag bevrijden van het verleden.

De trigger is geen straf maar een geschenk om alsnog te mogen ontladen wat voorbij is.

(verhaal gaat verder na foto)

Herinnering in het lichaam

Soms is het lichaam zo geconditioneerd in haar lang gedragen pijn, dat het langer duurt voordat zij los kan laten, ook al is het al begrepen in het hart.

Geef jouw lichaam vertrouwen, vertel jouw lichaam net zo vaak als nodig, dat het echt veilig is om te sterven aan wat was. Dat het loslaten nieuwe levendige ruimte en vrije energie gaat brengen. Soms is daar een helend wezen om je te ondersteunen aan te komen in je natuurlijke staat, vrij van trauma en ontspannen zijn.

Pijn dragen voor een ander

Er is vaak een herhaling van pijn van generatie op generatie met de niet onderzochte aanname dat dat nu eenmaal bij onze familie hoort. Wie zich bewust wordt dat dit een conditionering betreft stopt deze conditionering in zichzelf, ontlaad de bijbehorende emoties en bevrijdt daarmee de gehele familielijn.

Hooggevoelige kinderen nemen vaak al op heel jonge leeftijd pijn van een of beide ouders over en werken niet alleen op jonge leeftijd maar ook op latere leeftijd thema’s uit die niet de hunne blijken te zijn. Hun open natuur laat ze, als er niet een heel helder bewustzijn is, steeds opnieuw pijnen en emoties van hun omgeving opnemen, zij worden hiermee ernstig belast. Als volwassene zet dit patroon zich vaak voort.

(verhaal gaat verder na foto)

Bewonen van jouw lichaam

Kan jij hier last van hebben dan is het antwoord op de eerste plaats een vol bewonen van jouw lichaam.

Ten tweede bij emoties, op een plek van rust, een wederkerend zelfonderzoek of de gevoelde emoties en pijn werkelijk bij jou horen of bij een nabije ander.

Blijken ze bij een ander te horen, adem ze uit en haal opgelucht adem.

Mijn ervaringen, pijn dragen van een ander

“Soms blijk ik plotseling last te hebben van een deel van mijn lichaam wat me verrast, dit gebeurt met name tijdens een retraite of training als ik intensief met anderen ben. We zijn dan zo verbonden dat ik ongemerkt pijn van deelnemers overneem.

Als ik dan onderzoek of er iemand in de groep is met dezelfde pijn en ontdek dat dat daadwerkelijk zo is zorgt deze constatering er voor dat de pijn mijn lichaam direct verlaat.

Het blijft een wonderbaarlijke gebeurtenis. Ik zet graag pijn om, maar letterlijke onbewuste overname is geen steun maar een belasting van mijn eigen lichaam.”

Soms gebeurt het ook als ik iemand helemaal niet ken maar geraakt ben door wat hen overkomt.

“In de tram zit ik aan het raam en kijk naar buiten met mijn rechterarm leunend op de rand. Na een tijdje slaapt mijn arm. Ik denk dat het komt door afknelling van zenuwen en haal mijn arm er vanaf, maar het dove gevoel blijft en wordt zelfs erger. Uit de tram lijkt het inmiddels of mijn arm mijn arm niet is en er los bij hangt, nog steeds slapend.

Dan herinner ik mij dat ik de avond ervoor een uitzending zag over een meisje wat verlamd uit een coma kwam. Haar ouders vertelden over het ongeluk wat leidde tot de coma en dat ze nu middels massages de ledematen stimuleerden.
Haar linkerarm kwam wat bij en bewoog maar haar rechterarm viel steeds opnieuw verlamd terug op het bed.

Het raakte me zo, mijn energieveld had de verlamming overgenomen, na deze realisatie kwam mijn arm snel weer bij.”

Diepe verbintenissen kunnen ook op afstand invloed op jou hebben, wat je voelt van de ander staat los van directe fysieke aanwezigheid.

“Nog geen tien minuten wandel ik met de hond als ik een snel toenemende pijn voel in mijn linkervoorvoet, ik kom amper weer thuis. Deze pijn houdt dagen aan, ik wissel van schoenen maar niets lijkt te helpen. Zou ik acute artrose hebben, heb ik een verkeerde beweging gemaakt, ik snap er niets van.

Dan bel ik mijn zusje die ik een tijdje niet gesproken heb. We ontdekken dat ze precies op de dag dat mijn voet de snijdende pijn voelde gevallen was en haar linker voorvoet heeft gebroken, ze zit in het gips.

Na het gesprek verdwijnt de pijn uit mijn voet. En kan ik haar ondersteunen op andere manieren waar ze meer aan heeft.”

Het begrijpen van stress in het lichaam

Soms geeft het lichaam signalen van stress die de drager nog niet herkent. Deze pijn kan gebruikt worden om jezelf te begrijpen:

• hier ben ik nog niet uit,
• hé hier kan ik nog verder in vrijkomen of
• ik mag opnieuw leren vertrouwen.

Wat doet mij geloven dat de gebeurtenissen van het verleden sterker zijn dan mijn aanwezigheid in het heden? Ik mag mijn niet onderzochte gedachtenstroom onderzoeken: welke gedachte haalt mij weg bij het nu?

Mijn vertrouwen kan zich alleen opbouwen door volle aanwezigheid in het nu. Als ik dat begrijp zullen de stresssymptomen verdwijnen en kan ik dankbaar zijn voor de richtingaanwijzers die mijn lichaam mij geeft.

Ook bij dieren, kunnen dit soort processen optreden. Wij kunnen onszelf, anderen en dieren ondersteunen in begrijpen wat nodig is.

(verhaal gaat verder na foto)

Patou en stress in haar lichaam

“Patou, mijn Pyreneese berghond, is nog maar acht weken mijn nieuwe metgezel als ik haar weer meeneem naar het gebied waar ze vandaan komt. Ik geef daar een retraite en wilde haar niet ergens in Nederland laten logeren, zo mogelijk mag ze overal bij zijn en opbouwen in vertrouwen.

We zijn er anderhalve dag voor de groep arriveert. Begin tweede dag zie ik, terwijl ik haar knuffel, dat ze rode uitslag heeft op haar buik en aan de binnenzijde van haar dijen. Ik vraag mij af wat het is, heeft ze iets verkeerds gegeten, is ze ziek, wat is dit?

Ik laat het zien aan mijn goede vriend en eigenaar van de plek, hij kent Patou voordat ik haar meenam van de plek niet ver daar vandaan waar ze zoveel trauma heeft opgelopen. Zijn onmiddellijke constatering is: zij is niet ziek, ze is bang dat je haar terugbrengt, dat ze weer met een ketting aan de muur zal liggen.

Ik herken direct dat dit klopt, de uitslag is een stressreactie. Haar lijf uitte haar nee in rode vlekken, gevaar, het is hier gevaarlijk.

Ik heb Patou uitgelegd dat ik haar niet terugbracht en dat ze altijd bij mij zal zijn, dat ze vrij mag bewegen en zijn. Zachtjes streelde ik meerdere malen per dag haar buik en dijen en vertelde: het is goed, je mag nu vertrouwen in een verbinding die je niet zal schaden.

Ze is er dwars doorheen gegaan en halverwege de week begonnen de vlekken weg te trekken. Einde week vertrokken we met een vlekkeloze hondenbuik naar huis, met beiden het vertrouwen dat het mogelijk is oude onveiligheid te transformeren naar innerlijke veiligheid.”

Wil je meer lezen over Patou? Lees mijn verhaal over: Healing dog Patou 🤍

Bewust pijn dragen voor een ander

Het is mogelijk pijn te dragen voor een ander, bij het voelen en zien van de pijn kan ik kiezen mee te dragen en te voelen, niet omdat de ander onmachtig zou zijn, het is compassie die mij hiertoe beweegt.

Als ik betrokken ben op een ander/anderen dan is deze betrokkenheid al een kanaal waarin pijn tot rust kan komen, het veld van verbinding wordt versterkt. Nog intenser kan dit gebeuren als ik mijn hand neerleg, als er kwalitatieve aanraking plaatsvindt.

Ik kan een geleider zijn om opnieuw te verbinden met universele liefde en heling. Waar verkramping van pijn uitgenodigd wordt los te laten in verbinding met het grotere veld.

Als het de ander door de intensiteit van de pijn niet lukt zich over te geven aan dat wat is, kan ik de overgave in mij laten ontstaan, dan ben ik dat deel van de ander wat ruimte maakt voor overgave, ook dit zal werken.

Mijn meedragen in pijn kent als belangrijkste fundament een onvoorwaardelijke volledige aanwezigheid, er zijn. Waar ik ben in zijn, sluit het onbenoembare zich aan en doet het werk. Je geeft geen persoonlijke energie door, het is de helende kracht die van jou gebruik maakt om de ander te helen of versterken. Samen stromen jullie het universele veld van liefde binnen.

Liefs,
Elisabeth de Koning 🌟

✨ Zondag 25 augustus is er een retraite dag in Koudum met het thema Geven uit de bron.

✨ Maandag 5 augustus is er weer een gratis online meditatie, meld je hier aan. Meditatie is altijd in het nu, je neemt oordeelloos waar wat zich voordoet in je wezen. Wees welkom.

Wat is een quest?

Een quest is een zoektocht naar dat wat wakker wil worden in jou. Wat gezien en begrepen wil worden in jou. Dat gezegd hebbende is de paradox dat deze zoektocht alleen iets brengt als je het zoeken bij de eerste stap gelijk loslaat.

In die zin zal wat gezocht wordt jou vinden, door bereid te zijn de leiding los te laten en over te geven aan het onbenoembare. Je gaat op pad zonder bestemming, zonder doel. Of dezelfde paradox: het doel en de bestemming zijn er al dat ben jij namelijk zelf.

Reflectie

Als er de realisatie is dat dat wat jou omringt een expressie is van jouw eigen aard, dan is wat buiten jou is een reflectie van wat binnen jou leeft.

Op een quest is het gehele veld een bewustzijnsveld wat met je spreekt, wat je uitnodigt te luisteren, te zien, te voelen en gewaar te zijn. Iedere stap doet er toe, iedere natuur-expressie doet er toe, het zand onder je voeten, de bomen, de stenen, de dierwezens, de luchtstroom, het licht.

Kwaliteit is overal en steeds in het moment. Het denken komt tot rust, stopt… er is geen vraag dan zijn. In deze hoedanigheid vindt een dieper ontmoeten plaats. Een activatie van het creatieve scheppende beginsel.

Wat je nodig hebt, niet wat je wil

Je gaat jezelf ervaren als werkelijk levend, in relatie met al dat je omringt en je voorziet van dat wat jij nodig hebt. Hetgeen iets anders is dan dat het je geeft wat je wil. Heel de tocht is een grote meditatie.

Tijdens een retraite zal er altijd een dag zijn waar ieder een volle dag alleen en in stilte op quest gaat. Alleen om één te zijn.

Heel jouw leven een quest

Uiteindelijk is heel jouw leven een quest en als je in staat bent de tekenen te lezen op je pad, is er in ieder moment gelegenheid tot vervulling.

Ik heet je van harte welkom op de retraite week Moeiteloos zijn op Mas Vilalte in Frankrijk.

Liefs,
Elisabeth de Koning 🌟

Het paadje aan je rechterhand en dan de eerste kleine ingang. Het bordje ‘cave’ wijst de weg. De aarde is hier opengespleten en je kan haar binnen gaan.

Het pad loopt steil naar beneden en gaat over in een houten trap, er is niemand. We dalen af, de trap gaat over in een loopbrug uitkomend op een kleine vlonder.

Heilige ruimte

Het is volledig stil, een heilige ruimte laat zich zien. De kalkstenen grot is beeldschoon in kleuren variërend van zachtroze, lila naar lichtbruin, diep oranje, van wit naar licht geel. Haar textuur wisselt van glad naar zeer ruw. Een grote koepel, een hemelgewelf creëert een bescherming voor de wonderen beneden haar. Haar basis gevuld met kraakhelder water. De bodem geheel zichtbaar met zo’n 5 meter diepte. De diameter van de grot zal iets van 30 meter zijn, met uitlopers en rotsen waar je op kan klimmen.

Van de vlonder kan je met een trapje zo het water inglijden. De temperatuur is perfect. Hier zwemmen en drijven is een hemels geschenk.

Al snel doen we onze zwemkledij uit, we voelen ons als godinnen. Het water is zo zacht en liefdevol. We bevinden ons in een van de baarmoeders van de aarde. Het energieveld is hoog en zuiver. Drijvend op onze rug ontvangen we de zegening.

Ongereptheid

Het is adembenemend om hier te zijn. Ik zwem op mijn buik als ik ongemerkt een slok water neem. Hoewel vlakbij zee is dit zoet water. Wat ik proef is onbeschrijfelijk. Het zuiverste bronwater dat ik ooit dronk. Het zoete water heeft een minuscule touch van zout en een rijkdom aan mineralen. Een oerbouillon met de kwaliteiten van miljoenen jaren oud gesteente. Al zwemmend blijf ik steeds kleine slokjes nemen.

Zo zuiver is de ongeschonden aarde, zo zuiver is haar water, zo rijk de mineralen. Dit is de ware aard van ongereptheid, zo mag mijn hart en geest zijn.

Namaste,

Elisabeth de Koning 🌟

✨ Maandag 5 augustus is er weer een gratis online meditatie, meld je hier aan. Meditatie is altijd in het nu, je neemt oordeelloos waar wat zich voordoet in je wezen. Of het nu fysieke gewaarwordingen, gedachten of emoties zijn, je staat het allemaal toe. Wees welkom.

De haven was druk en vol van mensen, in een chaotische en toch vriendelijke beweging zochten mensen met welke boot ze een dagtocht gingen maken.

De zon scheen, het was al bijna te warm om er zonder bescherming in te staan. We vonden de boot en stapten samen met anderen aan boord. Aan beide zijden waren lange houten banken en erboven een plat houten dak voor schaduw.

De boot zat vol, daarmee zat iedereen vrijwel tegen elkaar aan. Het water was azuur blauw en helder. De hemel wolkeloos en voor ons uitgestrekt lagen ontelbare eilanden, lagunes, koraal riffen in het eindeloze heldere water, het was van een onbeschrijfelijke schoonheid.

Gemeenschap

De zielen aan boord waren de afspiegeling van een gemeenschap. Er was het jonge gezin met twee kleine kinderen, een stoer jongetje van zes en een engelachtig meisje van drie en hun vriend, met z’n allen op wereldreis.

Er was het oudere gezin, man en vrouw van begin tachtig met hun jongste volwassen zoon en diens vrouw, op sentimental journey in hun geboorteland.

Er waren de twee studentes, die na hun uitwisseling nog een maand de tijd hadden om te reizen en nog meer jonge mensen die op reis waren evenals een jong wat gesloten stel. Er waren drie ruige avonturiers eigenlijk te groot voor de boot. En natuurlijk de crew bestaande uit de vriendelijke en bekwame gids, de kapitein en de matroos.

We voeren over het rustige water en je voelde hoe alle aanwezigen zich snel ontspanden, het was zo overweldigend dat het onmogelijk was om afgescheiden te blijven. Het landschap trok allen in een universeel veld van aanwezigheid en liefde.

Liefde en respect

Bij iedere stop dook iedereen in het warme dragende water, alles wat niet nu was loste op in deze levende wateren. Alleen de oude Filipijnse tachtig jarige vrouw bleef aan boord met de crew, ze kon niet zwemmen. Een diepe sereniteit omhulde haar en ze straalde vrede uit die allen ongemerkt beïnvloedde.

Ergens waar we ook op land pauzeerden en de groep een klim begon naar een meer aan de andere kant, zat ik naast haar op een muurtje, we zeiden niets en deelden de vredige stilte.

Haar man was als eerste terug om haar met foto’s te laten zien wat er aan de andere kant was. Er was zoveel liefde en respect tussen deze oudere mensen. Hij droeg zijn vrouw met aandacht en ook de volwassen kinderen waren een en al zorg voor haar en elkaar, zij was het stille middelpunt en had al die zorg eigenlijk niet nodig, ze ontving het evenwel met een glimlach in vriendelijke evenwichtigheid.

Ruimte om te zijn

Het gezin met de jonge kinderen ging overal met veel vreugde te water en de moeder was zo’n baken voor haar kinderen, ze zag en voelde alles en gaf veel ruimte aan de kinderen om te zijn.

Het meisje hing meestal al snel met haar handjes aan het zwemvest van haar moeder die al snorkelend de wonderen onder water bekeek. Het engeltje in al dat water, hoewel zeer dicht bij haar moeder, oogde soms ook kwetsbaar.

Weer op de boot kon ze uitgeput op de houten bank in slaap vallen.

Vader en zoon kwamen als laatsten aan boord. Zoon verrukt over het onderwaterleven met voor het eerst zwemmen met een duikbril. Vol in zijn Het jonge stel omhelsden elkaar in de zee en zwommen en omhelsden.

De twee studentes waren als otters in en uit het water, dan weer op de voorplecht als nimfen uitgestrekt, klimmend over de zijkant van de boot, foto’s van elkaar makend, lachend. De avonturiers vol tattoo’s sneden met krachtige crawlslag door het water en snorkelden als pro’s. De crew keken ontspannen naar iedereen, zonder te tellen wisten ze steeds of iedereen aan boord was.

Oplossen

Op een stil zandstrand werd lunch geserveerd. We zaten wederom op lange houten banken met een houten dak boven ons en het was inmiddels als waren we een grote familie. We deelden niet alleen het zalige voedsel, maar elkaars verhalen en vooral de vreugde van samenzijn met geen ander onderwerp dan moeiteloos verbondenheid ervaren. Genieten in het moment.

De tocht ging weer verder langs zoveel natuurschoon dat wat er nog aan persoon over was wel moest oplossen in dat alles.

We waren nu een community en iedereen sprak met iedereen, er was warmte, wederzijdse interesse, verrassing en ontdekking. En er was om het half uur weer die gezamenlijke te water gang in zeeën van liefde.

We kunnen het

Je hoeft anderen niet te kennen om te zijn als een familie, om vreugde en verdieping te ervaren. Om ieder te laten zijn hoe deze is, om je geliefd te weten en liefde te voelen voor allen zonder ander doel dan de vreugde om de verbinding zelf.

Diepe verbinding in het moment zonder aanspraak te maken op de toekomst, we kunnen het.

Het is onze diepste natuur om een levend onderdeel te zijn van het geheel, de natuur, de mensen, de wateren, de hemelen, alles één.

Namaste,
Elisabeth 🌟

✨ Zondag 25 augustus is er een retraite dag in Koudum met het thema Geven uit de bron.

✨ Maandag 5 augustus is er weer een gratis online meditatie, meld je hier aan. Meditatie is altijd in het nu, je neemt oordeelloos waar wat zich voordoet in je wezen. Wees welkom.